تا اندکی نیایش

فضای سخاوت تو امیدی مهربان است 

معنای بی مهری است در فکر خیره من 

بوسه گرمت رسوا می کند رویای آشفته خواب مرا 

وه از این شکوه قامتت ای عشق 

که دل را به انتهای رقیبانت نمی برد 

نگاهم کن 

می ستایم چشمهای بارانی تو را که از سلامت خیسم می کنند 

در فضای گمنام سخاوت گرم 

هزاران بوسه را رها کردی ای دوست 

سهم من در فراوانی بوسه های ناب تو چیست؟ 

مرا در آغاز بیهودگیم تا کوچ دانشم تا ناامیدیم دیدی 

و نامهربانیم را مهربانانه بخشیدی 

دیدی مرا تا سفر به ناکجاآبادها 

دیدی مرا تا اینجا 

تا اندکی نیایش